Gedeelte van de tekst door L.M. Lavrin, gepubliceerd in het journaal van de Karaïten van de Krim, juni 1998, Simferopol (tekst van de lezing welke plaatsvond in de stad Troki)

Chazan El suggereerde na de omverwerping van de tsaristische regering (in het jaar 1917), dat de Karaïtische gemeenschap van Harbin (noordoost China) niet-joden zou moeten accepteren in hun religieuze Karaïtische gemeenschap, op basis van alle principes van het Karaïtische geloof en ter nakoming van alle Karaïtische religieuze ceremonies.
Hij was geïnspireerd door Isaac Sangari's missie onder de Khazaren.

Na een lange en diepe studie over bekeringsaktiviteiten besloten de Leiders van de Karaïtische Gemeenschap, geleid door Chazan El, om het voorstel te accepteren en besloten twee Japanners en een Rus te accepteren in hun Karaïtische religieuze gemeenschap.

Het was het einde van de geldigheid van de Karaïtische verklaring, welke stelde dat het onmogelijk was om een Karaiet te worden op een andere manier dan door geboorte.

Vanaf dit moment werd de nieuwe verklaring geldig, welke stelde dat Karaieten niet alleen door geboorte Karaiet zijn, maar dat men dat ook kan worden door bekering.