Russische of Tataren-taal - David M. Kokizov (1911)
Geen van de nu bekende historische bronnen voorziet in overtuigend bewijs dat de Turkse taal, welke (Europese) Karaïten tegenwoordig spreken, hun moedertaal is, zoals Russisch de taal is voor de Slavische bevolking van een groot deel van het Russische Keizerrijk, Frans de taal is van de Fransen en Japans de taal is voor de Japanners, etc.
Integendeel, de geschiedenis voorziet ons van bewijs (ofschoon alleen indirect bewijs) dat in het verre verleden wilde horden Tataren onze vredelievende voorouders onderwierpen en dat onder hun bewind onze moedertaal Bijbels Hebreeuws is vervangen door de taal van de Tataren, op een gedwongen of vrijwillige wijze.
Deze vervanging had geen cultureel voordeel voor ons volk, integendeel. Het maakte het veel moeilijker voor onze voorouders om te communiceren met beschaafde naties en de kennis die deze naties hadden bereikt op verschillende vlakken van wetenschap en kunst, aan te nemen; het is tijd om een serieuze vraag te stellen.
Is het tijd om de onbeschaafde Tataren-taal te vervangen door een beschaafde, zoals de Russische taal?
De voornaamste redenen waarom de Europese Karaïten hun Tatarentaal zouden moeten vervangen door een culturele en beschaafde taal, zijn de volgende:
(Europese) Karaïten hebben de Tataren-taal verschillende eeuwen gebruikt, gedurende deze periode hebben zij geen wetenschappelijk werk geschreven, noch enig ander werk waarop ze trots zouden kunnen zijn in de Tataren-taal.
Niet alleen (Europese) Karaïten, maar ook andere naties die de Tataren-taal gebruiken, hebben geen boeken geschreven van enige waarde. Zelfs als zulke boeken bestonden onder de Tataren-naties, zouden (Europese) Karaïten niet in staat zijn deze boeken te gebruiken omdat zij het Tatarengeschrift niet kennen. Gedurende de tijd die nodig is om dit geschrift te leren, kunnen zij een bruikbaardere en moderne culturele taal leren.
Daarom wordt onder de (Europese) Karaïten de Tataren-taal nog steeds onderwezen vanaf jonge leeftijd.
De Wet van God en andere religieuze onderwerpen onderwijzen in de Tataren-taal, brengt niet het voordeel dat onderwijs aan kinderen van een culturele taal zou brengen, dat hen uitgebreide kennis zou laten verwerven op verschillende vlakken van wetenschap en kunst, die direct geschreven zijn in die taal of vertaald in andere culturele talen.
Als enige (Europese) Karaïet ooit zijn eigen onderzoek zou willen leiden naar de Tataren-taal of een literair werk in deze taal zou willen schrijven, zou hij/zij gedwongen zijn om vele nieuwe woorden uit te vinden, omdat de Tataren-taal een zeer beperkte woordenschat heeft. Het zou geen zin hebben voor een wetenschapper of schrijver om zijn werk alleen te publiceren in de Tataren-taal, welke alleen wordt verstaan door een zeer beperkte groep van (Europese) Karaïten, speciaal omdat boeken, gepubliceerd in de Russische taal, verstaanbaar zijn voor duizenden lezers.
Het antwoord op de vraag door welke taal de (Europese) Karaïten de Tataren-taal zouden moeten vervangen, zou geen problemen moeten opleveren, omdat deze nieuwe taal een taal zou moeten zijn van een culturele natie, waar (Europese) Karaïtische gemeenschappen tegenwoordig verblijven.
Dit betekent dat de Karaïten die in het Russische Keizerrijk leven, de Russische taal zouden moeten leren, zodat zij de meerderheid van de Karaïten vertegenwoordigen.
Er zijn veel kleinere Karaïtische gemeenschappen verspreid in landen die cultureel minder ontwikkeld zijn.
Er zijn veel kleinere Karaïtische gemeenschappen verspreid in landen die cultureel minder ontwikkeld zijn.
De vervanging van de Tataren-taal door de Russische taal, welke ons congres zou kunnen adviseren aan Karaïten die in Rusland leven, zou bestaan uit het volgende.
Elke (Europese) Karaïtische familie zou hun kinderen moeten leren om hoofdzakelijk de Russische taal te spreken.
Het doel van het onderwijs zou ook het leren van andere culturele vreemde talen zijn.
De Wet van God en andere algemene vakken zouden moeten worden onderwezen aan de Karaïtische kinderen in de Russische taal.
Alle officiële communicatie tussen (Europese) Karaïten en het Karaïtisch Geestelijk Bestuur, bijvoorbeeld tussen de Hakham en de Karaïtische gemeenschappen, zou uitsluitend moeten plaatsvinden in de Russische taal.
Het Karaïtisch Geestelijk Bestuur zou alle mogelijke stappen moeten nemen om te verzekeren dat al onze schoolboeken, gebedsboeken en andere heilige boeken zouden worden gepubliceerd in Bijbels Hebreeuws met paralleltekst in de Russische taal.
De vertaling van gebedsboeken en heilige boeken in de Russische taal zou een positief effect hebben op de versterking van de vroomheid van (Europese) Karaïten en ook op de relaties tussen de leden van de individuele Karaïtische gemeenschappen.
Tegenwoordig zijn veel van onze synagoges leeg, zelfs gedurende de grote feesten. Dit is grotendeels te wijten aan een groot aantal (Europese) Karaïten, die het Bijbels Hebreeuws gedurende de tijd vergeten zijn, wat ze in hun jeugd hebben geleerd. Sommige (Europese) Karaïten hebben het zelfs nooit geleerd en om deze reden voelen zij zich beschaamd in de tegenwoordigheid van mede-religieuzen die nog weten hoe te bidden.
David M. Kokizov
De verklaring van het redactioneel bestuur:
Dit onderwerp, wat de geëerde auteur van dit artikel heeft geopend, betreft speciaal de Karaïten die leven in de steden van de Krim, waar de midrashes nog steeds geleerd worden in de Tataren-taal. Redacteuren zijn het volkomen eens met de wensen van de eerbiedwaardige D.M. Kokizov, echter wij geloven dat kunstmatige bemiddeling niet nodig is, omdat de Tataren-taal op natuurlijke wijze uit het Karaïtische leven zal verdwijnen.
Dit onderwerp, wat de geëerde auteur van dit artikel heeft geopend, betreft speciaal de Karaïten die leven in de steden van de Krim, waar de midrashes nog steeds geleerd worden in de Tataren-taal. Redacteuren zijn het volkomen eens met de wensen van de eerbiedwaardige D.M. Kokizov, echter wij geloven dat kunstmatige bemiddeling niet nodig is, omdat de Tataren-taal op natuurlijke wijze uit het Karaïtische leven zal verdwijnen.